W poznanym fragmencie I księgi „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza opisano wspólny posiłek w Soplicowie. Goście zajmują konkretne miejsca, wynikające z ich funkcji, wieku i płci. Najważniejsze miejsce należy się Podkomorzemu z racji wieku i urzędu.
Przy stole obowiązują określone zasady. Młodzi mężczyźni powinni usługiwać pannom (np. podawać im posiłki czy dbać o to by zawsze miały napój). Do tego nie byli zobowiązani starsi mężczyźni, więc zasady te nie są dla wszystkich jednakowe.
Sędzia zauważył, iż Tadeusz i inni młodzi mężczyźni nie stosują się do tego zwyczaju. Postanawia wygłosić przemowę, w której snuje rozważania na temat grzeczności. Twierdzi, że młodzi ludzie posiadają wiele „książkowej” nauki, lecz brakuje im wiedzy o dobrych obyczajach i życia wśród ludzi.
Sędzia uważa, że „grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą”, ponieważ opiera się ona na wielu różnych zasadach, regułach i ma wiele niuansów. Nie opiera się tylko na znajomości gestów, a na znajomości zasad postępowania w różnych sytuacjach. Grzeczność należy się każdemu człowiekowi, lecz ma ona swoje odmiany. Grzeczność inaczej będzie wyglądała w małżeństwie, w rodzeństwie, między rodzicami a dzieckiem, czy panem a sługą. Każdemu należy się uczciwość i odpowiednie traktowanie, lecz ze względu na różnice w relacjach, jakie łączą ludzi ta grzeczność będzie inaczej okazywana.
https://view.genial.ly/5e9829b263b9e50d808e20fc/presentation-grzybobranie
